Przejdź do treści   A A A A
Logo placówki Biuletyn Informacji Publicznej
Uwaga! PCPR w Elblągu nie obsługuje mieszkańców miasta Elbląg

Dobiegły końca XXII Warmińsko-Mazurskie Dni Rodziny.

JAK POMÓC DZIECKU DOBRZE SIĘ ZACHOWYWAĆ?

M. Szlitter, J. Pawłowska

Czternaście prostych sposobów ułatwienia życia rodzicom.  (na podstawie książki Kate Kelly)

Trudne zachowania dzieci towarzyszą codzienności każdego rodzica. Często dorosły staje się bezradny wobec postaw dziecka. Rodzice chcieliby, aby ich dziecko było „ułożone” i dojrzałe już od najmłodszych lat. Jednak nie jest to proste. Dorośli zadają sobie pytania jak zdyscyplinować malucha, w jaki sposób wpłynąć by poskromić niepożądane zachowania. Prezentujemy podpowiedź, która wskazuje kierunki postepowania z dzieckiem.

Sposób 1: Dawaj dobry przykład

Dzieci uczą się przede wszystkim obserwując oraz naśladując najbliższe otoczenie, a zatem rodziców, rodzeństwo i innych dorosłych Widzą, w jaki sposób oni radzą sobie z gniewem, frustracją, jak rozmawiają i odzywają się do siebie nawzajem, jak reagują na nieoczekiwane wydarzenia i w jaki sposób wyrażają swoje uczucia. Należy o tym pamiętać w codziennym, dorosłym funkcjonowaniu i pokazywać dzieciom pożądane zachowania i postawy.

Sposób 2: Zachęcaj do zdobywania umiejętności

Każdego dnia dziecko czyni niezwykłe postępy, a jeżeli zostanie za to pochwalone, dojdzie do wniosku, że dobre zachowanie wcale nie jest takie trudne i co ważne jest także zauważalne. Często reagujemy na tzw. złe zachowania, kształtując w ten sposób u dzieci przeświadczenie, że tylko w taki sposób zwrócą uwagę rodzica. Ważne jest by zwracać uwagę na osiągnięcia i podkreślać je. Uwaga ze strony rodziców, połączona ze szczerymi pochwałami (niekoniecznie przesadnymi), to najlepszy sposób wyrobienia w dziecku właściwych odruchów i w konsekwencji dobrego zachowania. Pewność siebie jest dla dziecka najlepszą drogą do opanowania umiejętności samokontroli.

Sposób 3: Ucz dobrych manier

Wszystko, czego nauczymy dziecko jako rodzic, będzie procentowało w przyszłości. Warto więc przy dziecku i w stosunku do niego używać zwrotów grzecznościowych, aby uczyło się właściwych zachowań, ale także wiedziało jak należy zachować się na przykład wobec nowo poznanej osoby, czy w nowej, bądź nietypowej sytuacji. Warto uczyć dziecko czekania na swoją kolej i proszenia o pozwolenie. Każde miejsce i każdy czas jest dobrym do nauki zasad zachowania. Niezależnie, czy jesteśmy w samochodzie, sklepie, restauracji kinie, placu zabaw, wszędzie znajdzie się sposobność do uczenia dzieci właściwych zachowań.

Sposób 4: Dostosuj zasady do wieku dziecka

Niezależność jest tym, o co walczą nawet małe dzieci. Z niezależnością wiąże się samodzielność i decyzyjność. Jest to ważne w kształtowaniu autonomii dziecka. Stąd rodzic powinien już od najmłodszych lat wpierać dziecko w rozwoju decyzyjności i wskazywać mu konsekwencje podjętych działań. Bo jak inaczej, niż przez doświadczanie ma nabyć umiejętności radzenia sobie w różnych sytuacjach. Adekwatnie do wieku dziecka należy kształtować jego samodzielność, wspierać ją i łagodnie wspomagać. Dawanie przywileju decydowania istotnie przełoży się na negocjacje i egzekwowanie chociażby obowiązków. Im skuteczniej zachęcimy dziecko do samodzielności, tym więcej zyskamy czasu w przyszłości.    

Sposób 5: Wyznacz obowiązki

Warto włączać dzieci do obowiązków domowych. Często rodzic powtarza, że jesteś za mały, ale może nie jest tak do końca. Być może, aby podać serwetki do stołu – dziecko jest w odpowiedni wieku. Próbujmy włączać dziecko do prostych czynności. To podkreśli jego wartość i da mu przekonanie, że potrafi poradzić sobie z różnymi zadaniami. Jeśli coś nie uda się, zachęćmy, aby zrobiło to jeszcze raz.

Sposób 6: Wyznacz granice

Niektórzy rodzice obawiają się narzucania ograniczeń, nie chcąc tłumić indywidualności dziecka. Wystarczy jednak spędzić jakiś czas z dzieckiem znajomych, którego nie nauczono żadnych reguł, aby przekonać cię, jak bardzo jest ono niemiłe i trudne do zniesienia.

Sposób 7: Mów tak, aby dzieci słuchały

Przede wszystkim trzeba mówić bezpośrednio do dziecka. Nawiązać kontakt wzrokowy z dzieckiem. Mówić prostymi sformułowaniami i adekwatnym do wieku dziecka językiem. Pamiętać należy, że często to co dla nas jest zrozumiałe – dla dziecka nie musi takie być. Słuchaj uważnie dziecka. To przyniesie dobry rezultat, ponieważ ono będzie także słuchało ciebie.

Sposób 8: Naucz dzieci wyrażać uczucia i myśli.

Kto inny, jak nie my sami wiemy najlepiej co czujemy. Denerwujemy się, gdy ktoś wmawia nam, co powinniśmy odczuwać w danej chwili. Nie lubimy, kiedy zaprzecza się naszym emocjom. Więc uczmy dziecko i wspierajmy je w przeżywanych stanach. Wspomagajmy w trudnych emocjach i nie frustrujmy potrzeb emocjonalnych dzieci. Pomagajmy mu nazywać emocje i pokazujmy właściwe metody radzenia sobie z nimi.

Sposób 9. Przewiduj i zapobiegaj

Rodzice, jako starsi i mądrzejsi mają zdolność do przewidywania i zapobiegania pewnym sytuacjom. Jeśli dziecko przechodzi etap domagania się o zabawki w sklepie, nie zabierajcie go ze sobą na wyprawę po prezenty. Jeśli ma kłopoty z przystosowaniem się do szkoły (np. Klasa „0”), pozwólcie mu odpocząć po powrocie do domu. Nie organizujcie spotkań z innymi dziećmi, dopóki nie przyzwyczai się do nowego rozkładu dnia. Odwrócenie uwagi to metoda w wielu przypadkach zbawienna.

Sposób 10: Naucz dziecko rozwiązywać problemy

Usiądźcie z dzieckiem i porozmawiajcie o trudnej sytuacji. Zachęćcie do tego, aby powiedziało, jak widzi rozwiązanie owej trudności. Akceptujcie zdanie dziecka, dyskutujcie i kierujcie rozmową. Chwalcie za rozwiązanie.

Sposób 11: Określ konsekwencje

Najlepszym sposobem podkreślenia dezaprobaty wobec zachowania dziecka jest uświadomienie mu konsekwencji. Warto tu zastosować metodę uprzedzania: np.: „Jeśli będziesz spóźniał się na obiad, będziesz jadł zimny”, „jeśli zapomnisz poukładać klocki, schowam ją na tydzień”. Można także zastosować metodę trzystopniowego systemu wyciągania konsekwencji: gdy dziecko zawini po raz pierwszy, zostanie to zapamiętane, po raz drugi – rodzice dobitniej wyrażają swoje niezadowolenie (z komentarzem), po trzecie przewinienie oznacza utratę jakiegoś przywileju.

Sposób 12: Bądź elastyczny i gotów do negocjacji, gdy zajdzie potrzeba.

Pozwólmy sobie czasami na odstępstwo od ustalonych reguł. To pokarze dziecku, że jesteśmy gotowi na zmianę i wsparcie go, jeśli na przykład widzimy, że miało w szkole wyjątkowo trudny dzień. Zrozumienie sytuacji dziecka jest istotnym wyznacznikiem dla kształtowania postawy pozwalającej na swobodną wymianę uczuć i myśli. To również kształtuje postawę zachęcająca do współpracy, gdy będziemy w innej chwili potrzebować pomocy dziecka. Elastyczność w procesie wychowawczym jest ważnym wyznacznikiem właściwego rozumienia dziecka i jego funkcjonowania psychospołecznego.

Sposób 13: Stosuj system nagród

Inny system nagród wprowadzimy dla małego dziecka, a inny dla nastolatka. Jednak niezależnie od wieku dziecka powinny być one adekwatne do nagradzanego zadania. Należy jednak pamiętać, że dobrze jeśli nagrody są np. wspólnym wyjściem na lody, do kina, itd., a nie są materialnym atrybutem. Powinny być ustalone wspólnie z dzieckiem, aby mogło uczyć się w tym momencie również negocjacji. Najlepsze jednak są nagrody nieoczekiwane. "Jestem z ciebie taka dumna, bo wspaniale zajmowałeś się bratem. A teraz wszyscy pójdziemy do parku nakarmić kaczki”.

 

Sposób 14: Postępuj konsekwentnie

To jedna z trudniejszych postaw. Konsekwencja oznacza dla nas systematyczność w egzekwowaniu zadań. Ważne, aby nie rzucać słów na wiatr. Dzieci zrozumieją, że mówisz serio, a to oszczędzi wam w przyszłości wiele czasu. Konsekwencja jest podstawą wychowania, ale też szacunku i autorytetu. Daje dzieciom poczucie bezpieczeństwa.

Powodzenia